De stijl van Luwten

5 november, 2021

Muzikante Tessa Douwstra alias Luwten maakt haar liedjes bijna als een ontwerper. Ze schetst, onderzoekt, experimenteert en schaaft om haar muziek vorm te geven en te perfectioneren. Ze heeft niet alleen een uniek oor voor muziek, maar ook een origineel oog voor alle visuals eromheen.

Wat drijft jou als muzikant?

“Ik herinner me dat ik als kind een blokfluit kreeg. Daarmee ging ik meteen zelf liedjes verzinnen. Vervolgens kreeg ik een gitaar, daar kwamen ook meteen weer eigen liedjes van. Het instrument zelf vond ik dus nooit zo boeiend, maar wél wat je ermee kunt maken. Dingen maken in het algemeen, dat vond ik altijd te gek. Zo maakte ik bijvoorbeeld ook tv-programma’s met een camera die ik thuis vond. Daarvoor schakelde ik dan vriendinnetjes in, maar ik begreep nooit waarom zij het niet net zo serieus namen als ik. Ik kon er totaal in opgaan en eindeloos mee bezig zijn. Zingen ontdekte ik door het kerkkoor in Amersfoort waar ik vanaf mijn zesde op zat. Daar merkte ik dat ik zingen heel lekker vind om te doen en dat je met je stem mensen kunt raken, wat mij dan ook weer iets deed. Uiteindelijk ben ik popmuziek gaan studeren aan het conservatorium van Rotterdam. Ook daar ging het me echt om het maken, het creatief zijn. Dat is voor mij de motor van alles … het blijven zoeken naar nieuwe muziek en daarin zo eerlijk mogelijk blijven naar mezelf. Om dat gaande te kunnen houden, dat is mijn droom.”

Hoe heb je je eigen stijl in de muziek gevonden?

“Dat is een lang proces geweest en het is ook iets wat steeds verandert en in beweging blijft. Ik weet niet waar ik ga uitkomen, alleen al omdat ik niet weet waar het precies vandaan komt wat ik maak. Er zijn een paar  muziekstromingen waarnaar ik altijd terugkeer: elektronische muziek zoals die van Beatrice Dillon, minimal van componisten als Steve Reich en Kaitlyn Aurelia Smith, singer-songwriters zoals Big Thief, Feist, Aldous Harding, maar ook Nina Simone en tot slot neo-soul zoals Moses Sumney, Erykah Badu en Solange maken. Die werelden verenig ik in me, maar niet heel bewust. Ik denk dat je een soort zeef bent waar je alles in gooit. Er druppelt iets uit aan de onderkant en dat is dan wie je bent. Je hebt er geen controle over, ik in elk geval niet. Wat eruit komt, komt eruit. Iemand zei ooit tegen mij: je maakt nooit de muziek die je zou willen. Dat snap ik wel. Het wordt nooit precies dat wat je voor ogen had. Het is steeds weer zoeken tot er iets ontstaat en hopelijk klopt het resultaat dan bij wat je voelt.”

Je hebt visueel ook een eigen stijl …

“Luwten is naast muziek ook beeld, ik probeer er een totaalervaring van te maken. Om dat te bedenken, is iets waar ik veel plezier aan beleef. Het afgelopen jaar heb ik dat echt ontdekt, toen door corona alle optredens vervielen. Dat gaf me de tijd en ruimte om me veel meer te gaan bezighouden met het visuele. Ik merkte dat ik het leuk vond en er veel ideeën over had: de cover art, de videoclips, zelfs Instagram. Het streven is altijd om dat allemaal te laten kloppen als één verhaal. Daarom besteed ik er heel veel zorg aan, samen met mijn fotograaf, vormgeefster en regisseur. Het lijkt me te gek als ik over tien jaar een aantal albums heb om dan een tentoonstelling te kunnen inrichten met al het beeld dat we daarvoor hebben gemaakt. Die kwaliteit hoop ik dat het heeft. Dat het artwork op zichzelf kan staan.”

Je zegt ‘zelfs Instagram’, heb je weinig met social media?

“Social media vond ik altijd veel gedoe, ik had er niet per se plezier in. Wat me er erg aan tegenstaat, ook aan advertenties, is dat het is bedacht om je in actie te laten komen: ‘check dit!’, ‘koop dat!’ Zelf ontkwam ik uiteindelijk ook niet aan Instagram. Maar ik ben het gaan zien als een soort museumpje waarin ik mijn eigen zaal inricht. Ik ben één van de zalen op internet en ik mag zelf kiezen wat ik daar ophang. Ik mag ook dingen weghalen en vervangen door iets anders. Sinds ik het op die manier bekijk, kan ik er beter mee omgaan.”

Heb je ook een eigen woonstijl?

“Nee, mijn huis is een ratjetoe, ik geef geen prioriteit aan hoe het eruit ziet. Ik besteed mijn geld liever aan uit eten en dat soort ervaringen. Ik heb altijd vrij nomadisch geleefd, dus ik heb ook niet zoveel. Er is een antieke kast die altijd bij mijn ouders in huis stond en die ik steeds meeneem. En in mijn atelier staat een slaapkamerkastje met spiegel dat van mijn oma is geweest. Een paar van dat soort dingen met herinneringen vind ik leuk om te hebben.”

Je bent nota bene opgegroeid in een straat met een grote designwoonwinkel …

“Inderdaad, we woonden vlakbij Kok Wooncenter in Amersfoort. Daar gingen we ook best regelmatig even kijken, wat ik altijd leuk vond. Mijn moeder houdt namelijk van modern design en mooi vormgegeven dingen.”

Maar jij zelf niet, terwijl je muziek, je art work, je video’s, je Instagram en je uiterlijk allemaal een uitgesproken esthetiek hebben?

“Haha, nee. Hoewel … Ik realiseer me nu opeens dat ik toch één duidelijke fascinatie heb als het om interieurs gaat. Al zie je dat niet terug in mijn huis. Ik houd namelijk enorm van space age design. Jaren 60, doorzichtig, kunststof … die sciencefiction-stijl. Zoals ik er zelf ook wel een beetje uitzie. Dat komt door de films die ik kijk. Ik ben gek op sciencefictionfilms en zeker ook op de styling ervan. Laatst keek ik bijvoorbeeld de serie Devs van Alex Garland, die ook de film Ex Machina maakte. Bij elk shot dacht ik: wauw, dit ziet er fantastisch uit! Misschien ben ik dus toch meer met design en interieur bezig dan ik wist! Futuristische dingen kunnen trouwens vaak ook iets ouderwets hebben, dat vind ik het mooist. Het beeld dat we nu hebben van de toekomst, is eigenlijk al ontstaan in de jaren 50 en 60. Futuristische vormgeving is op een bepaalde manier dus al best oud, wat heel grappig is.”

De beeldtaal van je nieuwe album heeft ook iets futuristisch … 

“Dat kan wel kloppen. Het nieuwe album heet Draft, wat zowel ‘schets’ als ‘tocht’ betekent. ‘Schets’ omdat ik denk dat het belangrijk is jezelf niet als ‘af’ te willen presenteren. ‘Tocht’ naar de wind die je voelt als de voordeur open gaat en er iemand thuiskomt. Ik wilde meer openlijk experimenteren en samenwerken en kijken wat die ‘tocht’ met me zou doen. Vanuit die gedachte kwam ik op het idee om naar de TU in Delft te gaan, waar ze allemaal experimenten doen in windtunnels. Ze lieten me waanzinnige foto’s zien van tests met raketten. Daarin waren de luchtstromen met kleur zichtbaar gemaakt. Die foto’s vind ik zó fantastisch, ik kan er uren naar kijken. Er komen er een paar in het artwork bij het album. De cover van het album hebben we zelf geschoten in de windtunnel, dat was ook te gek.”

Dat gestroomlijnde is dus iets waarbij je je thuis voelt?

“Ja, ik houd ervan als je een verhaal terugbrengt tot de essentie. Dat er een duidelijk thema is waarmee alles samenhangt. Het is de kunst van het weglaten. Met zo min mogelijk uitdrukken wat je wilt vertellen. Dat doe ik ook in mijn video’s. De wereld is vol met snelle hapsnap dingen, dus ik vond het een uitdaging om iets heel simpels te maken en mensen daarmee over te leveren aan zichzelf. In twee van mijn clips heb ik bijna stilstaand beeld gebruikt. Airport is bijvoorbeeld een video waarin ik op de grond lig terwijl er allemaal schaduwen over me heen bewegen. Heel langzaam zoomt de camera uit en dan zie je pas dat het vliegtuigen zijn die overvliegen. Je moet dus echt lang blijven kijken voordat er iets ontstaat waaraan je betekenis kunt geven.”

Wat is het grootste compliment dat iemand je kan geven over je muziek?

“Dat mijn muziek iemand beweegt, in beide betekenissen van het woord. In het Engels klinkt het net even mooier als iemand zegt: ‘it moves me’. Voor mijn nieuwe album was het echt een uitgangspunt om te zorgen dat mensen er ook letterlijk niet bij stil kunnen blijven staan. Ik wilde er meer beats in brengen. Afgelopen zaterdag had ik voor het eerst sinds een jaar een show. Ik speelde een paar nieuwe liedjes en zag dat mensen inderdaad gingen bewegen. Ik vind dat heel mooi, want het betekent dat mensen zich vrij voelen. Maar als mijn muziek op beide manieren beweegt, dus ook emotioneel raakt, dan is dat is het grootste compliment dat je kunt krijgen wat mij betreft.”

Artikel delen via:

De winkels

Ontdek welke woondesignwinkel bij jou in de buurt het Origineel-keurmerk draagt.

MAGAZINE

Eén keer per jaar geeft Het Origineel een eigen tijdschrift uit. Behalve onweerstaanbaar design, interessante interviews en lekkere recepten staat er ook altijd een mooie citytrip of reis in. In de nieuwe editie geven we je de beste adressen in Puglia, Italië. Haal het magazine gratis op bij de woondesignwinkel bij jou in de buurt!